Πόσες και πόσες αναμνήσεις δεν έχουμε απο τα παιδικά μας χρόνια στο χωριό,ειδικότερα παραμονές Χριστουγέννων ήμασταν ετοιμοπόλεμοι να ξυνήσουμε αχάραγα να ετοιμαστούμε και να γυρίσουμε όλα τα σπίτια του χωριού ελπίζοντας σε καλό μπουρμπουάρ που τότε βέβαια ήταν σε δραχμές και όταν βλέπαμε δεκαρικο η εικοσάρικο γινόμασταν ευτυχισμένοι!Αλλοι βέβαια άμας κέρναγαν γλυκό ραβανί φτιαγμένο με μεράκι και μερικές φορες κουραμπιάδες που δεν τρώγαμε συχνά!Πρώτα κοιτάζαμε να δούμε ποιο σπίτι έχει φως συνήθως ξυπνάγανε πρώτα οι τσοπάνηδες και οι νοικοκυρές που ήθελαν να ζυμώσουν τα χριστόψωμα και σιγά σιγά ξυπνούσε όλο το χωριό όλα τα σπίτια είχαν κόσμο εκείνη την εποχή φωνάζαμε να τα πούμε και ακούγαμε μέσα από τους νοικοκυραίους πέστε τα πέστε τα μερικές φορές ακούγαμε τα είπανε άλλοι και φεύγαμε στεναχωρημένοι όταν ενα σπίτι είχε πένθος μας λέγαν δεν τα λέμε μέχρι να τελειώσουμε περνούσε η ώρα και ακούγαμε τις κραυγές από τα χοιροσφαγια που σφάζονταν!
ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΘΩΜΑΣ ΦΕΡΕΝΤΙΝΟΣ
Το άρθρο Oταν λέγαμε τα κάλαντα για ενα δίφραγκο και ενα κομμάτι ραβανί! εμφανίστηκε πρώτα στο XIROMERO PRESS – XIROMEROPRESS.GR.