Του Δήμου Τάγκα.
Φίλε μου, εγώ και εσύ, οι δύο μας, σ’ ένα ταξίδι που κράτησε πολύ λίγο, έτσι το ήθελε η μοίρα, να φύγεις και να με αφήσεις αδελφικέ μου φίλε.
Δεν διαμαρτύρομαι στον Θεό, είναι το θέλημα του, δεν γνωρίζω το γιατί αλλά το φαντάζομαι.
Φαντάζομαι, ότι,