Χέρια γεμάτα ρυτίδες η μάνα
στο παράθυρο στέκει με τα μάτια
ανοιχτά κι η καρδιά της κομμάτια,
μια προσευχή κάνει τώρα μονάχα.
στο παράθυρο στέκει με τα μάτια
ανοιχτά κι η καρδιά της κομμάτια,
μια προσευχή κάνει τώρα μονάχα.
Μάτια βαθιά κουρασμένα ποτάμια
του κόσμου η μάνα η γη πώς πονά,
όπως οι μάνες κι αυτή ξενυχτά
τα δάκρυα οργωμένα χωράφια.
του κόσμου η μάνα η γη πώς πονά,
όπως οι μάνες κι αυτή ξενυχτά
τα δάκρυα οργωμένα χωράφια.