Κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς με αφορμή τις δυο εκδηλώσεις στον Αστακό, τον Λαϊκό Αγώνα δρόμου και την τελετή απονομής επάθλων στα πληρώματα του 4ου ιστιοπλοϊκού αγώνα.
Θα ξεκινήσω με τον αγώνα δρόμου
Ο αγώνας δρόμου που καθιερώθηκε εδώ και μια εξαετία (αρχής γενόμενης το 2019) χρονολογικά είναι στον έκτο χρόνο αλλά οργανωτικά είναι 5ος καθόσον τον πρώτο χρόνο της πανδημίας δεν έγιναν αγώνες λόγω της σχετικής απαγόρευσης) με την έμπνευση του Λεωνίδα Παπαρίζου και την συνδιοργάνωση του Συλλόγου Απανταχού Αστακιωτών (το 2019 και το 2020 πραγματοποιήθηκαν αγώνες, το 2021 ενώ τον είχαμε προετοιμάσει, δεν πραγματοποιήθηκε λόγω μεγάλης συμμετοχής αθλητών κάτι που απαγορεύονταν) αναδείχτηκε αλλά και συνεχίζει να παραμένει ένας μεγάλος θεσμός, που ξεκίνησε δειλά δειλά.
1η) Όπως όλοι είχαμε την δυνατότητα να διακρίνουμε (κάτι που ήταν ορατό και στην περσινή χρόνια) ο χώρος που έχει επιλεγεί για τον τερματισμό δεν είναι καθόλου ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ούτε για τους τερματισμούς ούτε για τις απονομές. Η χαοτική κατάσταση και η αταξία που επικρατεί κυρίως κατά τον τερματισμό των μικρών παιδιών με γονείς, φίλους, συγγενείς, κλπ να πέφτουν πάνω στην κορδέλα τερματισμού για να τα αγκαλιάσουν, λες και δέκα μέτρα πιο πίσω δεν θα τα συγχαρούν, οι εθελοντές με μετάλλια στα χεριά να κυνηγάνε όσους τερμάτισαν να τους φορέσουν ένα μετάλλιο στο λαιμό λες και είναι αναγκαίο κακό και όλοι μαζί να γίνονται ένα κουβάρι είναι μια αποκαρδιωτική εικόνα.
Πρέπει να αλλάξει η μορφή της διοργάνωσης την επόμενη χρόνια. Κατά πρώτον να μην υπάρχει κανείς θεατής στο σημείο τερματισμού, τα μετάλλια πρέπει να υπάρχει ειδική ομάδα σε ένα χώρο λίγο πιο απόμακρο και ο κάθε αθλητής αφού τερματίζει (μικρός η μεγάλος) να περνά μπροστά από την συγκεκριμένη ειδική ομάδα και να παραλαμβάνει το μετάλλιο του μόνος του και όχι ο εθελοντής να τον “κυνηγά”. Το μετάλλιο δεν είναι γραβάτα που θα φορέσει ο αθλητής αλλά μια επιβράβευση για την προσπάθεια του… Παράλληλα δε πρέπει να υπάρχει αρκετός χώρος ελεύθερος πέριξ του βάθρου των πρωταθλητών αλλά και διαφορετικό σημείο από το συγκεκριμένο που στήνεται τα τελευταία χρόνια ελάχιστα εκατοστά πριν την οριακή γραμμή από την θάλασσα.
2η) Το ζήτημα των βραβεύσεων – δυο προτάσεις
1η. Ο εκφωνητής που ως συνήθως είναι ο εξαιρετικός Λεωνίδας Παπαρίζος με το πηγαίο χιούμορ του και τις ατάκες του πρέπει να περιοριστεί μέχρι και τον τερματισμό του τελευταίου αθλητή.
3η. θα πρέπει να περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό η απονομή βραβείων (πλακετών) που με αφορμή τις βραβεύσεις αθλητών απονέμονται σε κάποιους που έχουν επιλεγεί (δεν ξέρω πως και με ποιο τρόπο). Καλό θα ήταν να έχει προγραμματιστεί από ένα μήνα πριν τουλάχιστον η λίστα όσων θα επιλεγούν και να είναι ΑΥΣΤΗΡΑ ΣΧΕΤΙΚΗ με το αντικείμενο ή σε εξαιρετική περίπτωση με αθλητισμό. Πέραν βέβαια όλων αυτών η λίστα που θα προκριθεί θα πρέπει να έχει και ένα μικρό βιογραφικό του κάθε τιμώμενου προσώπου. Προχθές (πέραν του εκλεκτού φίλου Αστακιώτη Δημήτρη Στρατούλη που όλοι γνωρίζουμε το βιογραφικό του) και ίσως του Γιώργου Μαρίνου (σύλλογος Κένταυρος) κανείς δεν γνώριζε, (ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ για την ακρίβεια) το ιστορικό της Μαρίας Σιακουφάκη (αθλήτρια με πολλές επιδόσεις) όπως και του Κών. Φραίμη (πέραν του ότι είναι ποδηλάτης) ή του Ευθυμίου Παπαζώη.
Ένα βιογραφικό για όλους που η συγκεκριμένη επιτροπή θα το έχει καταγράψει κατόπιν επαφής με τους ίδιους, (δηλ. τους επιλαχόντες) θα ήταν ότι πιο ιδανικό αλλά και μια ηθική ικανοποίηση για το τιμώμενο πρόσωπο διότι οι θεατές που θα παρευρίσκονται εκεί θα μάθουν κάτι περισσότερο για το ιστορικό του συγκεκριμένου που έχει επιλεγεί πέραν του ότι υπάρχει και το αντικειμενικό στοιχείο ότι οι επιλογές έγιναν με δίκαια κριτήρια και…………. όχι άλλα!!!
4η. Όλες οι πιο πάνω προτάσεις έγιναν με το σκεπτικό ότι ο επόμενος αγώνας δρόμου θα διεξαχθεί στο ίδιο σημείο. Εγώ θέτω ένα προβληματισμό όσον άφορα τον συγκεκριμένο χώρο. Κατά την εκτίμηση μου δεν είναι και ο πιο κατάλληλος και θα ζητούσα από τον επόμενο διοργανωτή η τελετή του τερματισμού και των απονομών να αλλάξει τοποθεσία και ας μεταφερθεί στον χώρο που είναι το μνημείο με την άγκυρα. Είναι αρκετά ευρύχωρος ο χώρος για όλες τις επιτροπές (καταγραφής των αθλητών, παράδοση μεταλλίων, κλπ) και οι αθλητές κατά την στιγμή που θα τους απονέμονται τα έπαθλα θα έχουν πίσω τους την άγκυρα (σύμβολο θαλασσινό) αλλά και την Ελληνική σημαία και όχι τα άλμπουρα με τις σημαίες των αλλοδαπών που απολαμβάνουν τις διακοπές τους. Προφανώς και η χιλιομέτρηση θα πρέπει να αλλάξει (δεν είναι και κάτι δύσκολο) ή ας τερματίζουν στο ίδιο σημείο και ας μεταφερθούν μετά στον προτεινόμενο χώρο, εξάλλου πάνω από 200 μετρά δεν είναι η απόσταση.
Συνοψίζοντας στο πρώτο θέμα τις παρατηρήσεις μου κάλο είναι ο επόμενος αγώνας να αφιερωθεί και κάπου αλλού, (ο Αστακός έχει αρκετές προσωπικότητες για να τους αφιερωθεί ένας αγώνας δρόμου).
Σ.Σ Όπως γνωρίζετε όλοι σας μετά το τέλος κάθε εκδήλωσης (πολιτική, αθλητική, καλλιτεχνική, κλπ) ο διοργανωτής είθισται βγάζει ένα δελτίο τύπου στο οποίο θα αναφέρει με λίγες ή πολλές λεπτομέρειες το γεγονός που συνετελέσθη. Δυστυχώς σε όσες ιστοσελίδες έχει προβολή ο αγώνας δεν υπάρχει ένα κείμενο το οποίο θα δίνει το στίγμα της εκδήλωσης, θα αναφέρει αναλυτικά του πρώτους αθλητές, πόσοι συμμετείχαν και στους δυο αγώνες αλλά και ποιοι βραβεύτηκαν από τον Δήμο.
Σε συγκεκριμένη τοπική ιστοσελίδα (XIROMERONEWS) υπάρχει αρκετά μεγάλος αριθμός από φωτογραφικό υλικό αλλά απουσιάζει το κείμενο που θα βοηθά τον αναγνώστη να έχει μια πιο καθαρή εικόνα του αγώνα Το Δ.Τ. δεν είναι αγγαρεία, είναι υποχρέωση παράλληλα δε και ένας εξαιρετικός οδηγός ενημέρωσης των ΜΜΕ που ο διοργανωτής θέλει να το προβάλλει
Στην επόμενη ανάρτηση για το ζήτημα των βραβείων των ιστιοπλόων.