Επειδή παρουσιάζονται όψιμοι σωτήρες του τόπου, θα επιχειρήσω με ακλόνητα στοιχεία την πραγματικότητα.
Ο αείμνηστος Δικηγόρος και προσωπικός μου φίλος Κωστάκης Φραίμης με τον οποίο με συνέδεε όπως και με τα παιδιά του βαθιά οικογενειακή φιλία!!!
Έτσι ήταν εκείνος, που με ενημέρωσε για το δυνατό όπλο για το Δήμο μας, τον νόμο ΔΝΖ 912 με τον οποίο όλοι οι Εθνικοί Βοσκίσημοι χώροι καθώς και τα δάση από αγριελιές, εκτός από τα Δημόσια Δάση τα οποία παρέμεναν στο κράτος (αυτό για τον νομό μας και άλλους 4 νομούς της Χώρας).
Ορίζεται ως δάσος η έκταση η οποία περιέχει τουλάχιστον 50 δένδρα ανά στρέμμα!!!
Έτσι για τον νομό μας τέτοια περίπτωση Κρατικού Δάσους στον Νομό μας είναι μόνο το δάσος της Μάνινας!!!
Επίσης με ενημέρωσε ότι υπήρχε απόφαση στου ΣΤΕ με την οποία είχε αποφασιστεί ότι το κτήμα Μαραθιά συνολικού εμβαδού 2.100 στρεμμάτων μετα από παρέμβαση ενός ανόητου Δασάρχη, ο οποίος έκανε αγωγή εναντίον του Δήμου Αστακού, αλλά βρήκε την σθεναρή αντίσταση ενός άξιου Δημάρχου του Νικολάου Μαγγίνα, ο οποίος δεν υποχώρησε και έφθασε το Θέμα μέχρι το Συμβούλιο της Επικράτειας και δικαιώθηκε πανηγυρικά και από τότε το κτήμα του Μαραθιά αποτελεί Περιουσιακό στοιχείο του Δήμου Ξηρομέρου!!!
Όταν παρουσιάστηκαν επενδυτές να αγοράσουν το 2008 στην θητεία μου ως Δημάρχου Αστακού με απόλυτη διαφάνεια και με δημοπρασία με ελάχιστη τιμή εκκίνησης τα 10 εκατομμύρια ευρώ το συμβούλιο αρνήθηκε το συγκεκριμένο πλάνο όπου στα πρανή του Μαραθιά θα κτιζόντουσαν 5άστερα Ξενοδοχεία, στο πεδινό γήπεδα γκολφ και κολυμβητήρια μαζί με Μαρίνα στην θαλάσσια περιοχή και στο επίπεδο βραχώδες εκεί που ήταν η ανεξέλεγκτη χωματερή θα κτιζόντουσαν βίλες με πισίνες για πλούσιους επενδυτές και είχαν πει κάποιοι σύμβουλοι τότε αν πουλήσουμε τον Μαραθιά που είναι το φιλέτο του Αστακού, τι θα αφήσουμε για τα παιδιά μας;
Ελπίζω να ντρέπονται σήμερα για το κακό που έκαναν στον τόπο!!!
Με ενημέρωσε επίσης ότι το 1972 το Δασαρχείο Αμφιλοχίας και η Κοινότητα Αστακού έκαναν Κτηματολόγιο με 10 κτήματα, τα οποία ανήκουν στην Κοινότητα Αστακού, το οποίο έψαξα και βρήκα και το Παρέδωσα στον φίλο Λάμπρο Πιτσούλια, το οποίο περιέργως είχε εξαφανιστεί για χρόνια και ξαφνικά ήρθε ως δια μαγείας στον Δήμο Ξηρομέρου, στο οποίο είχαμε βασιστεί και είχαμε κερδίσει τα κτήματα Αγίου Γεωργίου, Αγίου Νικολάου (εκτός από 14 στρέμματα που αναγνωριζόταν ως περιουσιακό στην οικογένεια Καλαντζή,το κτήμα της Αγίας Παρασκευής, της Βελούτσας με αμετάκλητες αποφάσεις Εφετείων, πράγματα τα οποία γνωρίζουν οι καλοί μου φίλοι Δικηγόροι Αλέξανδρος Φραίμης και Σπύρος Λυμπεράτος.
Επομένως όποιοι ασχολούνται με τέτοια σοβαρά πράγματα θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί, γιατί υπάρχει και το ξερίζωμα της γλώσσας, αν ξαναπιάσουν το όνομα μου!!!
Αν θέλει για παράδειγμα ο Δήμος να τοποθετήσει φωτοβολταϊκά από το Δασίλλειο μέχρι το Μεταξωτό και από τον Άγιο Γεώργιο μέχρι τον Άγιο Νικόλαο, όπως έγινε με τις χιλιάδες στρέμματα στην Μπαμπίνη και εκεί εκώφοβαν, αλλά τώρα τους έπιασε Δήθεν ο πόνος .