δυτικό άκρο της περιοχής της Βρετάνης της Γαλλίας βρίσκεται το στενό του Ραζ-ντε-Σεν, διάσπαρτο
βραχονησίδες που τις κτυπούν ανελέητα τεράστια κύματα ύψους έως και 20 μέτρων.
Αυτό το μέρος στο παρελθόν αποτελούσε απειλή για τα πλοία για μεγάλο χρονικό διάστημα, έτσι ένας φάρος ανεγέρθηκε σε ένα από τα νησιά που ονομαζόταν “Fare de Theveneck” (“Φάρος Theveneck”). Στέκεται ακόμα εκεί μόνο του, υψώνεται πάνω από επικίνδυνα κύματα, μοιάζει με τοποθεσία από ταινία τρόμου, κάτι που, ωστόσο, είναι πολύ λογικό, γιατί αυτός ο απομονωμένος μικρός φάρος έχει μια μάλλον σκοτεινή ιστορία και είναι γνωστός ως ένα από τα πιο στοιχειωμένα και καταραμένα μέρη στη Γαλλία.
Λόγω των αιχμηρών βράχων και των κυμάτων κοντά στο Theveneck, το κολύμπι στο παρελθόν φαινόταν σαν αυτοκτονία. Οι βράχοι του Theveneck ήταν τόσο αιχμηροί και θανατηφόροι που οι ναυτικοί έλεγαν ότι ο Anku (η βρετονική προσωποποίηση του Θανάτου) ζούσε στο νησί και ότι τραβούσε τις ψυχές των ναυτικών κοντά του μέσα από το νερό.
Ο θρύλος λέει ότι οι τρομερές κραυγές του Anku ακούγονταν ακόμη και πάνω στους βράχους και τους ανέμους. Γενικά ήταν ένα μέρος που αποφεύγονταν όσο γινόταν και οι ναυτικοί ονόμαζαν αυτή την περιοχή τη λέξη Κόλαση.
Αυτά δεν ήταν απλές δεισιδαιμονίες. Αμέτρητα πλοία συνάντησαν τον χαμό τους εδώ, ειδικά κατά τους Ναπολεόντειους Πολέμους, όταν το 1796 το γαλλικό πλοίο “Séduisant” συνετρίβη στους βράχους ανοιχτά του Thevenec, μεταφέροντας εκατοντάδες ναύτες στον υδάτινο τάφο της. Το Moyak Thevenka ανεγέρθηκε εδώ τη δεκαετία του 1870. Σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετείται από ένα μόνο άτομο που να έμενε στο νησί για ένα χρόνο πριν αντικατασταθεί από άλλο φύλακα.
Δεν ήταν εύκολη δουλειά, καθώς το να είσαι ολομόναχος σε αυτό το κομμάτι βράχου, περικυκλωμένος από τη θανατηφόρα κρύα θάλασσα και χτυπημένος από ατελείωτους δυνατούς ανέμους, μόνος με τις δικές σου σκέψεις, χαρακτηρίστηκε απίστευτο βάσανο. Για τους φύλακες οι μήνες στο νησί έμοιαζαν χρόνια.
Ο πρώτος φαροφύλακας ήταν ένας άντρας ονόματι Henri Gesennec και άρχισε αμέσως να παρατηρεί περίεργα φαινόμενα στο νησί. Ισχυρίστηκε ότι είχε δει σκιώδεις φιγούρες να κρύβονται στους βράχους και ότι οι ασώματες φωνές φαντασμάτων του έλεγαν συνεχώς να φύγει από το νησί. Και τότε ύποπτα ατυχήματα άρχισαν να στοιχειώνουν τον Henri, σαν κάποιος άγνωστος, απελπισμένος να τον διώχνει με λόγια,και ηταν αποφάσισε απλώς να τον σκοτώσει.
Ο Henri άρχισε να τρελαίνεται και δεν μπορούσε να κοιμηθεί και να δουλέψει κανονικά στον φάρο. Άντεξε μόνο λίγους μήνες στο νησί και μετά το μυαλό του άρχισε να τα χάνει τόσο πολύ που όσοι του έφερναν φαγητό το παρατήρησαν. Ο Henri απολύθηκε από τη θέση του και λέγεται ότι συμπεριφερόταν ως τρελός ψυχιατρικού νοσοκομείου ,και έλεγε για τα φαντάσματα που του επιτέθηκαν και τον βασάνιζαν.
Ένα αγόρι ονόματι Minu στάλθηκε να αντικαταστήσει τον Henri και… μετά από μερικές εβδομάδες, τρελάθηκε κι εκείνος. Δύο φαροφύλακες που έχαναν το μυαλό τους τόσο γρήγορα ο ένας μετά τον άλλον, ήταν πολύ ύποπτο και περίεργο. Ωστόσο, οι αρχές θεώρησαν ότι ο λόγος ήταν η μοναξιά και αποφάσισαν ότι πλέον θα ειναι δύο άτομα στο νησί. Δεν βοήθησε όμως. Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους, ένας από τους δύο νέους φαροφύλακες του Theveneck πέθανε σε ένα περίεργο ατύχημα, και ο δεύτερος πέθανε αμέσως μετά το πρώτο και η αιτία του θανάτου τους δεν διευκρινίστηκε ποτέ βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του .
Μετά έφτασε στο νησί μια νέα ομάδα δυο ατόμων ένας πατέρας με τον γιου του. Μετά από λίγο, ο πατέρας άρχισε να τρελαίνεται και να κόβει τον λαιμό του με ένα ξυράφι. Μετά από αυτή την περίεργη σειρά θανάτων, έγινε πολύς λόγος για τον καταραμένο φάρο, τον οποίο κατοικούσαν κακά πνεύματα, φαντάσματα ή και τα δύο, ενώ ακόμη και ένας ιερέας κλήθηκε να ξορκίσει το κακό.
Δεν βοήθησε όμως ούτε η επίσκεψη του ιερέα, ο οποίος τοποθέτησε ακόμη και ξύλινους σταυρούς γύρω από τον φάρο. Τότε οι αρχές αποφάσισαν να βαλουν στο νησί τους φύλακες μαζί με οικογένειες τους, δηλαδή μαζί συζύγους . Και φαίνεται ότι λειτούργησε για λίγο, γιατί τα πρώτα ζευγάρια δεν είχαν πολλά ψυχικά προβλήματα εκτός από κατάθλιψη από τοπικές συνθήκες.
Αλλά στη συνέχεια, μια άλλη τραγωδία συνέβη στην οικογένεια των νέων- ο άνδρας έπεσε ξαφνικά πάνω σε ένα μαχαίρι. Και το 1907, η σύζυγος ενός άλλου γεννούσε κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας και ο άνεμος κατέστρεψε τον τοίχο, ο οποίος κατέρρευσε ακριβώς στο κρεβάτι της γυναίκας σκοτώνοντας τόσο αυτή όσο και το παιδί.
Όλα αυτά οδήγησαν στους θρύλους για το καταραμένο νησί και στη συνέχεια ο Γάλλος συγγραφέας Jean-Christophe Fishou το αποκάλεσε «ένα από τα πιο παράξενα μέρη στην ιστορία των φάρων». Το 1910 ο φάρος άρχισε να λειτουργεί αυτόματα και οι φύλακες δεν χρειάζονταν πλέον. Τις επόμενες δεκαετίες, ο Φάρος Thevennec παρέμεινε ακατοίκητος και τον απέφευγαν ντόπιοι, αλλά τα διερχόμενα πλοία παρατήρησαν περίεργα φώτα στο νησί και άλλα ακατανόητα φαινόμενα.
Μέχρι πρόσφατα, ακόμη και οι ερευνητές παραφυσικών φαινόμενων απέφευγαν να πάνε στο Theveneck, αλλά το 2015 ο Mark Pointude , πρόεδρος της National Lighthouse Heritage Society, έφτασε εδώ και αποφάσισε να μείνει εκεί για δύο μήνες ως μέρος μιας εκστρατείας για την προστασία και την αποκατάσταση των ιστορικών φάρων της Γαλλίας. Απτόητος από τις ιστορίες για φαντάσματα και τις κατάρες ή τα προβλήματα επικοινωνίας και τις καθυστερήσεις στο φαγητό που αντιμετώπιζε λόγω της κακοκαιρίας, έφτασε στο νησί με ελικόπτερο και έζησε εκεί με ασφάλεια για δύο μήνες σε άθλιες συνθήκες. Όταν αργότερα ρωτήθηκε εάν βίωσε κάτι παραφυσικό εκεί, ο Pointud είπε ότι δεν είχε δει τίποτα και ότι οι φαροφύλακες ήταν απλώς πολύ θρησκευόμενοι άνθρωποι (!) κάνεις δεν ξέρει αν έμεινε εκεί πράγματι δύο μήνες και δεν έγινε όλο αυτό επι σκοπού ” για την προστασία και την αποκατάσταση των ιστορικών φάρων της Γαλλίας”.
πηγη
Το άρθρο Ο καταραμένος φάρος, γιατί οι φαροφύλακες τρελαίνονταν ο ένας μετά τον άλλον εμφανίστηκε πρώτα στο XIROMERO PRESS – XIROMEROPRESS.GR.