Ο κακός άνθρωπος: Μια φιλοσοφική ανάγνωση.

Στην καθημερινή μας ανθρωπογνωστική συνάφεια ακούγεται συνεχώς ο προσδιορισμός «καλός» ή «κακός άνθρωπος», ανάλογα με την καλή ή την κακή εμπειρία μας από πράξεις, συμπεριφορές, στάσεις ή και λόγους συνανθρώπων μας. Πολλοί-θύματα προπάντων του κακού ανθρώπου-, μακαρίζουν τους δράστες θεωρώντας τους ευτυχισμένους ανθρώπους. Αυτή είναι και η κρατούσα αντίληψη: ότι δηλαδή ο κακός άνθρωπος είναι, αν όχι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, τουλάχιστον ένας «τυχερός» άνθρωπος, στο βαθμό που ο ίδιος είναι δράστης (κακών πράξεων) και κάποιοι άλλοι είναι τα θύματά του. Τη στιγμή επίσης, που ο καλός ή ο «αδύναμος»-όπως συχνά θεωρείται ο καλός άνθρωπος- εύχεται να μπορούσε να αντιστρέψει το ρόλο του, να βρεθεί δηλαδή στην «κυρίαρχη» θέση του κακού ανθρώπου.