Έργα και ημέρες… προέδρων Κοινοτήτων – Κανένας Απολογισμός – Μηδενικά σχέδια για έργα και προγράμματα!
Γράφει-Σχολιάζει-Αποκαλύπτει
Ο Θωμάς Μπαρμπαρούσης
Οι Αυτοδιοικητικές εκλογές, χρονικά, είναι πλέον πολύ κοντά μας. Απομένουν σχεδόν δύο μήνες μέχρι την Κυριακή 8 Οκτωβρίου, οπότε οι κάτοικοι των Κοινοτήτων μικρών και μεγάλων, αλλά και των αποδεκατισμένων, καλούνται να επιλέξουν τον νέο τοπικό “Άρχοντα”, που θα διαφεντεύει τον τόπο και τις τύχες τους για την επόμενη πενταετία.
Όσο και αν φαίνεται υπερβολικό, η κατάσταση ενός χωριού και το επίπεδο διαβίωσης των κατοίκων εξαρτάται. σε μεγάλο βαθμό από το ποιόν και τις δυνατότητες του Προέδρου του χωριού και των Τοπικών Συμβούλων.
Όπου υπάρχουν Πρόεδροι ικανοί, με ιδέες, στόχους, σχέδια και αγάπη για το χωριό και τους συγχωριανούς τους, αυτά τα χωριά προκόβουν και κατακτούν ένα επίπεδο βιωσιμότητας και ποιότητας ζωής ιδιαίτερα ικανοποιητικό. Τέτοια χωριά συναντούμε πολλά στην Ελλάδα, όχι όμως και στο Ξηρόμερο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις υλοποιούνται έργα, που εξυπηρετούν και επιλύουν τα προβλήματα του χωριού και του συνόλου των συγχωριανών. Όπου υπάρχουν πρόεδροι “παρτάκηδες”, άτομα δηλαδή, που αποβλέπουν στην ικανοποίηση των προσωπικών τους οικονομικών επιδιώξεων και φιλοδοξιών αλλά και των αντίστοιχων συμφερόντων της “εκλογικής κλίκας” τους -η οποία τους στηρίζει με κάθε τρόπο και μέσον προς ίδιον όφελος και σε βάρος των άλλων συγχωριανών- αυτό το χωριό, αυτά τα χωριά δεν έχουν προοπτική ανάπτυξης και βελτίωσης, αλλά μόνον στασιμότητας -στην καλύτερη των περιπτώσεων- και οπισθοδρόμησης, στη χειρότερη.
Πέραν όμως αυτού η πρακτική και η μεροληψία των κατ ευφημισμόν Προέδρων, διασπά την συνοχή των κατοίκων του κάθε χωριού καθώς τους κατατάσσει σε αντίπαλα στρατόπεδα. Μερικές φορές μάλιστα η αντιπαλότητα παίρνει επικίνδυνες, “εμφυλιοπολεμικές” διαστάσεις. Γιατί κάποιοι -και δικαίως- δεν ανέχονται να είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτες μέσα στο ίδιο το χωριό τους, αν και ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, ως προς την συμμετοχή στις υποχρεώσεις τους, ως Δημότες.
Δυστυχώς είναι αλήθεια ότι σε πολλά χωριά του Ξηρομέρου αυτή η κατάσταση έχει υιοθετηθεί και παγιωθεί, γιατί το ποιόν κάποιων “Τοπικών Αρχόντων” είναι μηδενικό, όπως και το πραγματικό ενδιαφέρον τους για το χωριό. Βλέπουν ορισμένοι την ενασχόληση με τα κοινά ως μέσον και τρόπο αύξησης των εσόδων τους και επίλυση των δικών τους προβλημάτων και εκείνων των συγχωριανών τους, που με τα ψηφαλάκια τους, κρατιούνται στην εξουσία!
Το αίσχος που συμβαίνει με την διαχείριση του νερού ύδρευσης είναι πολύ χαρακτηριστική περίπτωση.
Άγνωστος παραμένει στο Ξηρόμερο ο αριθμός των παράνομων συνδέσεων. Άγνωστος και ο αριθμός των επίσης παράνομων συνδέσεων που χρησιμοποιούνται για άρδευση καλλιεργειών. Το κόστος όλων αυτών των συνδέσεων το καταβάλλουν οι συνεπείς και νομοταγείς πολίτες.
Οι πρόεδροι -όπου παρατηρείται αυτό το φαινόμενο- γνωρίζουν τα πάντα και με κάθε λεπτομέρεια αφού, προφανώς, οι ίδιοι συνηγορούν σε αυτές τις συνδέσεις, που προορίζονται για ανθρώπους του “κύκλου” τους.
Γνώση του θέματος έχει και η Δημοτική Αρχή η οποία κωφεύει, για τους δικούς της λόγους.
Δρόμοι στα χωριά ανοίγονται, κατά κανόνα, εκεί που είναι οι ψηφοφόροι του Προέδρου. Οι μη ψηφοφόροι, είναι καταδικασμένοι να μην μπορούν να φθάσουν εύκολα στο σπίτι τους, να κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν σε περίπτωση φωτιάς, ή να μην μπορεί ποτέ να φθάσει το ασθενοφόρο να τους παραλάβει, αν ποτέ χρειασθεί.
Οι επιδιορθώσεις των δρόμων με κάποια τσουβαλάκια ψυχρής ασφάλτου γίνονται και αυτές για τους προνομιούχους και μόνον του χωριού.
Οι αγροτικοί δρόμοι έχουν κλείσει και ουδείς μπορεί να φθάσει στα κτήματά του, γιατί οι Πρόεδροι ανέχονται αυτή την κατάσταση, “πουλώντας” υπηρεσίες σε κάποιους συγχωριανούς, τους οποίους καθιστούν μόνιμους πελάτες-ψηφοφόρους.
Στο χωριό μου στο Μαχαιρά, ο ίδιος δυσκολεύομαι και κινδυνεύω να φθάσω στο σπίτι μου, όπως και αρκετοί άλλοι συγχωριανοί και γείτονες.
Ο πρόεδρος του χωριού, την ίδια στιγμή έχει τη δυνατότητα να φθάνει στις κτηνοτροφικές του εγκαταστάσεις χρησιμοποιώντας άσφαλτο σχεδόν μέχρι το μαντρί του και μέχρι το σπίτι του -που βρίσκεται, ακριβώς, δίπλα από το δικό μου- φθάνει τριαξονικό φορτηγό συλλογής γάλακτος.
Κατά άλλα, ουδένα ενδιαφέρον έδειξε να διατεθούν έστω και ελάχιστα κονδύλια για τη Μαχαιρά, από τον Δημοτικό Προϋπολογισμό και το τεχνικό πρόγραμμα του 2023.
Προφανώς γιατί έχει άγνοια από αυτά τα ζητήματα και από πολλά άλλα, αλλά πάντως “προεδρεύει”…..
Εστιάζω στην περίπτωση της Μαχαιράς, γιατί είναι κάτι, που ζω, και γνωρίζω από πρώτο χέρι και ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει αυτήν την πραγματικότητα, όσο κακοπροαίρετος και κακόβουλος και αν είναι.
Εξυπακούεται ότι αντίστοιχα -ενδεχομένως και χειρότερα- συμβαίνουν σε άλλα χωριά του Ξηρομέρου, απ’ ότι μου καταγγέλλουν φίλοι σε καθημερινή βάση.
Δύο μήνες πριν τις εκλογές. Θα περίμενε κανείς, σε ένα ευνομούμενο και δημοκρατικό καθεστώς οι Πρόεδροι να προβούν σε έναν απολογισμό των πεπραγμένων τους στη διάρκεια της θητείας τους, να ενημερώσουν τους κατοίκους των χωριών για τα κονδύλια που διατέθηκαν στο χωριό τους και, προφανώς, για τα έργα που έγιναν, ή δεν έγιναν. Να δώσουν πλήρεις και ειλικρινείς εξηγήσεις για όλα αυτά και άλλα ζητήματα. Είδατε κάποιον να το κάνει ; Προφανώς όχι και δεν θα δείτε να το πράττει ποτέ κανείς.
Θα περίμενε κάποιος -και δικαίως- να πληροφορηθεί από τους υποψήφιους Προέδρους τα σχέδιά, τους στόχους και τα οράματά τους για τα χωριά τους, για την νέα πενταετία. Ούτε και αυτό έγινε και μην περιμένετε να γίνει . Γιατί; Είναι απλό:
Για να το κάνει κάποιος πρέπει να έχει σχέδια, οράματα, γνώσεις και πραγματική διάθεση να προσφέρει στο χωριό του και όχι στον εαυτό του και την εκλογική ‘’κλίκα’’ του.
Μέσα σε αυτή τη δυσάρεστη και απογοητευτική κατάσταση καλούνται οι Ξηρομερίτες να πάρουν τις κρίσιμες αποφάσεις τους, και ειδικότερα σε ποιόν θα δώσουν την εντολή να βγάλει τα χωριά τους από τα αδιέξοδα. Καλύτερες λύσεις πάντα υπάρχουν. Εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο!
Και για του λόγου το αληθές:
Οι δύο πρώτες φωτό δείχνουν τον ασφαλτόδρομο που οδηγεί στο ποιμνιοστάσιο του Προέδρου Μαχαιράς. Ο δρόμος διασταυρώνεται με τον κεντρικό δρόμο Αστακού-Αγρινίου.
