Γράφει η κα Παρασκευή Σιδερά – Λύτρα *.
Όταν τον Σεπτέμβριο του 1946 με οδήγησε ο πατέρας μου στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού μας, της Κανδήλας, για την εγγραφή μου στην Α´ τάξη, με υποδέχθηκε μια δασκάλα ψηλή, λιγνή μαυροφορεμένη, με τη μελαγχολία απεικονισμένη στο πρόσωπό της. Το όνομά της Κατίνα, έτσι ήταν γνωστή στο χωριό, Κατίνα Πανταζή, όπως έμαθα αργότερα, καταγόμενη από την Πάτρα.